Tarım, bir ülkenin ekonomisine göre değişiklik gösterir. Az gelişmiş ülkelerde, birbirine zıt ve hatta çelişkili çeşitli tarım türleri arasında tartışma olduğunu görüyoruz. Bir yandan, bizde geleneksel tarım ve diğer yandan plantasyon tarımı. Geleneksel tarım, tüm köylülere küçük ölçekli, pratik olarak geçimlik bir ekonomi sağlayan ve yerel pazara olabildiğince tedarik sağlayan bir tarımdır. Oysa plantasyon tarımı, en zengin ülkelerin tüm pazarlarına tedarik sağlayabilme hedefini güden ve bunun için yeşil devrimden bilinen teknolojik gelişmeleri kullanan bir tarımdır.
Bu yazımızda sizlere plantasyon tarımının tüm özelliklerini ve bu ülkeler için önemini anlatacağız.
temel özellikleri
Plantasyon tarımı, tropikal veya subtropikal bir bölgede bulunan ve çoğunlukla maaşlı işçiler çalıştıran bir tarımsal işletme olarak bilinir. bir monokültürü ticarileştirmek ve geliştirmek mümkündür. Bir tarım alanı monokültür olduğunda, büyük miktarlarda üretilen yalnızca bir türe sahiptir. Bu ürünler genellikle tropikal ürünlerdir. Büyük bir mülke sahip olan ve bu xiulian yöntemini doğrudan kullanan bir şirketi bu şekilde buluruz.
Üretimi iyileştirmek ve maliyetleri düşürmek için maaşlı çalışanları kullanır ve hepsini istihdam eder. teknik ve bilimsel, yeşil devrimin parmaklarınızın ucuna geldiği anlamına gelir. Yeşil devrim adı, sanayi devrimi sonucunda teknolojik avantajlar sağlanan ürünlerden gelmektedir. Böylelikle bu yeni teknolojik unsurların devreye girmesi ile arazinin verimliliğini artırmak mümkün olmuş ve sürekli artan bir nüfusu beslemek mümkün olmuştur. Yeşil devrimin temel amacı, her bölgedeki iklimden bağımsız olarak tüm mahsulün çok daha bol olmasını sağlayarak dünyadaki açlığı sona erdirmektir.
Tarımda bilimsel ve teknik bilginin tüm bu uygulamaları yeşil devrim olarak bilinir. Plantasyon tarımı, büyük ölçüde yeşil devrimin getirdiği keşiflerden yararlanır. Bu avantajlar arasında Sonuçlarınızı arttırabilmek için gerekli tüm girdilerle yüksek verimli tohum çeşitlerinin kullanılması. Bu sayede daha düşük maliyetle üretimi artırmak mümkündür.
Yeşil devrimin unsurları
Bu yeşil devrimde tanıtıldılar çeşitli olumsuz hava koşullarına daha dayanıklı yeni tohumlar. Daha rustik olma eğilimindedirler ve kuraklığa ve sel mevsimlerine daha dayanıklıdırlar. Bu tohumların iyi gelişmesi için, sonuçları optimize etmek için sulama yapıları, özel gübreler, bazı böcek ilaçları ve makinelere ihtiyaç vardır. Bütün bu uygulamalar, plantasyon tarımını bir tür endüstriyel sürece dönüştürüyor.
Plantasyon tarımında bulunan en yaygın ürünler şunlardır: şeker kamışı, muz, kahve, kakao, hindistan cevizi, hevea, yer fıstığı, tütün, narenciye, hurma yağı, kınakına, çay ve pamuk. Unutmayın ki bu tür tarım tamamen tek bir ürüne adanmıştır. Kendinizi tek bir ürüne adamak, bu tür tarıma dayalı olarak ekonomi için çeşitli riskler almak demektir. Ve eğer çevresel koşullar kötüyse, tüm plantasyonu etkilerler.
Monokültür bir ülkedeki plantasyonların çoğuna yayılırsa risk daha da belirgin hale gelir. Daha da fazlası, o ülkenin ekonomisi bu ürüne bağlı olduğunda. Tipik olarak, plantasyon tarımı olan az gelişmiş ülkeler, üretimlerinin neredeyse tamamını ihraç etmektedir. Bu ekonomik faaliyetin uygulanabilirliği O ürünün o andaki uluslararası fiyatlarına bağlıdır.. Bu fiyat, zengin ülkelerin sahip olduğu ve diğer daha ucuz üreticilerin görünmeyeceği talebe bağlı olacaktır. Başka bir deyişle, plantasyon tarımı da oldukça rekabetçidir.
Plantasyon tarımının teknolojisi ve etkileri
Bu tür tarımın büyük tarlaları fakir ülkelerde bulunur. Bu Sadece bu tür plantasyonların sağladığı ürünlerin tropikal olması değil. Bu bölgelerde plantasyon tarımının yapılmasının ana nedenlerinden biri oradaki arazinin çok ucuz olmasıdır. O kadar ucuz ki, doğurganlığı tükendiğinde, yeni ormanı temizlemek, toprağı kurtarmaktan daha ucuza geliyor.
Tarımsal kaynakların tüm bölgeyi bozmasının, geride verimsiz araziler ve doğal yaşam alanlarının parçalanmasının nedenlerinden biri de budur. Bütün bunlar, korunması gereken flora ve fauna türlerine ev sahipliği yapan ekosistemlerdeki çeşitli olumsuz çevresel etkilerin genişlemesine karşılık gelir. Arazi ucuz olduğundan, yeni tarım arazileri yaratmak için ormanları kesmek daha karlı, doğal yaşam alanları ve kaynakları bozulmuş durumda. Bu ülkelerde ormancılık henüz geliştirilmeyi bekleyen bir bilim dalıdır.
60'lardan beri, zengin ülkelerden gelmeyen büyük tarlalara büyük miktarda sermaye yatırıldı, daha ziyade, yerli plantasyonlardır. Buna rağmen üretimin zorluklarıyla karşı karşıya kalanlar oldukları için bu ülkelere empoze ettikleri büyük bir avantaj değil. Bu ürünlere, nakliyesine ve pazarlamasına daha fazla katma değer sağlamak zengin ülkelerin elinde.
Bu tür plantasyona sahip ülkelerde iki farklı sosyal sınıf oluşturulur. Bir tarafta onlar için ücret karşılığı çalışan plantasyon sahipleri, zengin çiftçiler ve topraksız işçiler var. Bu sınıflar arasında, geçimlik polikültürü geliştirdiği küçük bir arsa ile tamamlanmaktadır. Bu arsa normalde geleneksel tarıma uygun değildir, ancak çok az teknolojik kaynağın kullanıldığı tamamlayıcı bir tarımdır.
Özetle, plantasyon tarımı, nüfusun çoğu için ucuz gıda sağlamak için iyi bir sistemdir. Ancak yetiştirildiği ülkelerin talebini karşılamaya yönelik değildir. Amaç, zengin ülkelerin ihtiyaçlarını karşılamaktır.
Umarım bu bilgilerle plantasyon tarımı hakkında daha fazla bilgi edinebilirsiniz.